Les textes de l'office de lecture sont encore en construction. Ils ne sont malheureusement pas encore complets pour le moment. Si vous désirez méditer ces lectures bibiliques et patristiques, veuillez utiliser le cursus monastique de l'office divin.
℣. Deus, ✠ in adiutórium meum inténde.
℣. Dieu, viens à mon aide.
℟. Dómine, ad adiuvándum me festína.
℟. Seigneur, vite à mon secours.
Glória Patri, et Fílio, et Spirítui Sancto. Sicut erat in princípio,  et nunc et semper, et in sǽcula sæculórum. Amen.
Gloire au Père, et au Fils et au Saint-Esprit, comme il était au commencement, maintenant et toujours, et dans les siècles des siècles. Amen.
Allelúia.
Alléluia.
 Vel:
 Ou :
Hymnus
Hymne
Dies ætásque céteris
Entre les jours, entre les âges,
octáva splendet sánctior
Le huitième brille plus saint
in te quam, Iesu, cónsecras,
Toi, premier des ressuscités,
primítiæ surgéntium.
Jésus, en Toi Tu le consacres
Tu tibi nostras ánimas
Tout d'abord, accorde à nos âmes
nunc primo conresúscita;
de ressusciter avec Toi ;
tibi consúrgant córpora
avec Toi que nos corps se lèvent,
secúnda morte líbera.
gardés de la seconde mort !
Tibíque mox in núbibus,
Qu'ensuite, ô Christ, sur les nuées,
Christe, ferámur óbviam
vers Toi, nous soyons emportés
tecum victúri pérpetim:
nous vivrons toujours avec Toi
tu vita, resurréctio.
qui es Vie et Résurrection.
Cuius vidéntes fáciem,
Puissions-nous, en voyant Ta face,
configurémur glóriæ;
être-conformés à Ta gloire,
te cognoscámus sicut es,
Te connaître tel que Tu es,
lux vera et suávitas.
lumière et douceur véritables.
Regnum, cum Patri tráditos,
Quand Tu nous remettras au Père,
plenos septéno chrísmate,
comblés des sept dons de I'Esprit,
in temet nos lætíficas,
pleins de joie, que la Trinité
consúmmet sancta Trínitas. Amen.
mène à son terme le Royaume. Amen.
Ant. 1. Per síngulos dies benedícam te, Dómine, allelúia.
Ant. 1.
Psalmus 144 (145)
Psaume 144 (145)
Laus divinæ maiestatis
Louange à la divine majesté
Iustus es, qui es et qui eras, Sanctus (Ap 16, 5).
Tu es juste, Seigneur, Toi qui es et qui étais (Ap 16, 5).
I
I
Exaltábo te, Deus meus rex, et benedícam nómini tuo * in sæculum et in sǽculum sǽculi.
Je T'exalterai, ô Dieu mon roi, et je bénirai Ton Nom à jamais et dans les siècles des siècles.
Per síngulos dies benedícam tibi et laudábo nomen tuum * in sǽculum et in sǽculum sǽculi.
Chaque jour je Te bénirai, et je louerai Ton Nom à jamais, et dans les siècles des siècles.
Magnus Dóminus et laudábilis nimis, * et magnitúdinis eius non est investigátio.
Le Seigneur est grand et très digne de louange, et Sa grandeur n'a pas de bornes.
Generátio generatióni laudábit ópera tua, * et poténtiam tuam pronuntiábunt.
Chaque génération louera Tes oeuvres et publiera Ta puissance.
Magnificéntiam glóriæ maiestátis tuæ loquéntur * et mirabília tua enarrábunt.
On parlera de la magnificence glorieuse de Ta sainteté, et on racontera tes merveilles.
Et virtútem terribílium tuórum dicent * et magnitúdinem tuam narrábunt.
On dira quelle est la puissance de Tes oeuvres terribles, et on racontera Ta grandeur.
Memóriam abundántiæ suavitátis tuæ eructábunt * et iustítia tua exsultábunt.
On proclamera le souvenir de Ton immense bonté, et on se réjouira de Ta justice.
Miserátor et miséricors Dóminus, * longánimis et multæ misericórdiæ.
Le Seigneur est clément et miséricordieux, patient et tout à fait miséricordieux.
Suávis Dóminus univérsis, * et miseratiónes eius super ómnia ópera eius.
Le Seigneur est bon envers tous, et Ses miséricordes s'étendent sur toutes Ses oeuvres.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Gloire au Père, et au Fils, et au Saint Esprit.
Sicut erat in princípio, et nunc et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Comme il était au commencement, maintenant et toujours, et dans les siècles des siècles. Amen.
Ant. Per síngulos dies benedícam te, Dómine, allelúia.
Ant.
Ant. 2. Regnum tuum, Dómine, regnum ómnium sæculórum, allelúia.
Ant. 2.
Psalmus 144 (145)
Psalmus 144 (145)
Laus divinæ maiestatis
Louange à la divine majesté
Iustus es, qui es et qui eras, Sanctus (Ap 16,5)
Tu es juste, et Saint, Toi qui es et qui étais (Ap 16, 5).
II
II
Confiteántur tibi, Dómine, ómnia ópera tua; * et sancti tui benedícant tibi.
Que toutes Tes oeuvres Te célèbrent, Seigneur, et que Tes saints Te bénissent.
Glóriam regni tui dicant * et poténtiam tuam loquántur,
Ils diront la gloire de Ton règne, et ils parleront de Ta puissance;
ut notas fáciant fíliis hóminum poténtias tuas * et glóriam magnificéntiæ regni tui.
afin de faire connaître aux enfants des hommes Ta puissance, et la glorieuse magnificence de Ton règne.
Regnum tuum regnum ómnium sæculórum, * et dominátio tua in omnem generatiónem et generatiónem.
Ton règne est un règne de tous les siècles, et Ton empire s'étend de génération en génération.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Gloire au Père, et au Fils, et au Saint Esprit.
Sicut erat in princípio, et nunc et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Comme il était au commencement, maintenant et toujours, et dans les siècles des siècles. Amen.
Ant. Regnum tuum, Dómine, regnum ómnium sæculórum, allelúia.
Ant.
Ant. 3. Fidélis Dóminus in ómnibus verbis suis et sanctus in ómnibus opéribus suis, allelúia.
Ant. 3.
Psalmus 144 (145)
Psalmus 144 (145)
Laus divinæ maiestatis
Louange à la divine majesté
Iustus es, qui es et qui eras, Sanctus (Ap 16,5)
Tu es juste, et Saint, Toi qui es et qui étais (Ap 16, 5).
III
III
Fidélis Dóminus in ómnibus verbis suis * et sanctus in ómnibus opéribus suis.
Le Seigneur est fidèle dans toutes Ses paroles, et saint dans toutes Ses oeuvres.
Allevat Dóminus omnes qui córruunt * et érigit omnes depréssos.
Le Seigneur soutient tous ceux qui tombent, et Il relève tous ceux qui sont brisés.
Oculi ómnium in te sperant, * et tu das illis escam in témpore opportúno.
Les yeux de tous, Seigneur, attendent tournés vers Toi, et Tu leur donnes leur nourriture en son temps.
Aperis tu manum tuam * et imples omne ánimal in beneplácito.
Tu ouvres Ta main, et Tu combles de bénédictions tout ce qui a vie.
Iustus Dóminus in ómnibus viis suis * et sanctus in ómnibus opéribus suis.
Le Seigneur est juste dans toutes Ses voies, et saint dans toutes Ses oeuvres.
Prope est Dóminus ómnibus invocántibus eum, * ómnibus invocántibus eum in veritáte.
Le Seigneur est près de tous ceux qui L'invoquent, de tous ceux qui L'invoquent avec sincérité.
Voluntátem timéntium se fáciet et deprecatiónem eórum exáudiet * et salvos fáciet eos.
Il fera la volonté de ceux qui Le craignent; Il exaucera leurs prières, et Il les sauvera.
Custódit Dóminus omnes diligéntes se * et omnes peccatóres dispérdet.
Le Seigneur garde tous ceux qui L'aiment, et Il perdra tous les pécheurs.
Laudatiónem Dómini loquétur os meum, et benedícat omnis caro nómini sancto eius * in sǽculum et in sǽculum sǽculi.
Ma bouche publiera la louange du Seigneur. Et que toute chair bénisse Son saint Nom à jamais, et dans les siècles des siècles.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Gloire au Père, et au Fils, et au Saint Esprit.
Sicut erat in princípio, et nunc et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Comme il était au commencement, maintenant et toujours, et dans les siècles des siècles. Amen.
Ant. Fidélis Dóminus in ómnibus verbis suis et sanctus in ómnibus opéribus suis, allelúia.
Ant.
Lectio prior
De libro Deuteronómii 18, 1-22
Levitæ. Veri et falsi prophetæ
In diébus illis: Locútus est Móyses pópulo dicens:
«Non habébunt sacerdótes levítæ, omnis tribus Levi, partem et hereditátem cum réliquo Israel; de sacrifíciis Dómini et hereditáte eius cómedent et nihil accípient de possessióne fratrum suórum: Dóminus enim ipse est heréditas eórum, sicut locútus est illis.
Hoc erit ius sacerdótum a pópulo, ab his qui ófferunt víctimas: sive bovem sive ovem immoláverint, dabunt sacerdóti armum et duas maxíllas ac ventrículum, primítias fruménti tui, vini et ólei et lanárum ex óvium tonsióne. Ipsum enim elégit Dóminus Deus tuus de cunctis tríbubus tuis, ut stet et minístret in nómine Dómini ipse et fílii eius in sempitérnum.
Si exíerit Levítes de una úrbium tuárum ex omni Israel, in qua ut ádvena hábitat, et volúerit veníre desíderans locum, quem elégerit Dóminus, ministrábit in nómine Dómini Dei sui, sicut omnes fratres eius Levítæ, qui stabunt ibi coram Dómino. Partem cibórum eándem accípiet quam et céteri, excépto eo, quod ex patérna ei successióne debétur.
Quando ingréssus fúeris terram, quam Dóminus Deus tuus dabit tibi, cave, ne imitári velis abominatiónes illárum géntium. Nec inveniátur in te, qui fílium suum aut fíliam tradúcat per ignem, aut qui sortes sciscitétur et obsérvet nubes atque augúria, nec sit maléficus, nec incantátor, nec qui pythónes cónsulat, nec divínos, aut quærat a mórtuis veritátem; ómnia enim hæc abominátur Dóminus et propter istiúsmodi scélera expéllet eos in intróitu tuo. Perféctus eris et absque mácula cum Dómino Deo tuo. Gentes istæ, quarum possidébis terram, áugures et divínos áudiunt; tu autem a Dómino Deo tuo áliter institútus es.
Prophétam de gente tua et de frátribus tuis sicut me suscitábit tibi Dóminus Deus tuus; ipsum audiétis, ut petiísti a Dómino Deo tuo in Horeb, quando cóntio congregáta est, atque dixísti: "Ultra non áudiam vocem Dómini Dei mei et ignem hunc máximum ámplius non vidébo, ne móriar". Et ait Dóminus mihi: "Bene ómnia sunt locúti; prophétam suscitábo eis de médio fratrum suórum símilem tui et ponam verba mea in ore eius, loquetúrque ad eos ómnia, quæ præcépero illi. Qui autem verba mea, quæ loquétur in nómine meo, audíre nolúerit, ego ultor exsístam. Prophéta autem qui, arrogántia depravátus, volúerit loqui in nómine meo, quæ ego non præcépi illi ut díceret, aut ex nómine alienórum deórum, interficiétur".
Quod si tácita cogitatióne respónderis: "Quómodo possum intellégere verbum, quod Dóminus non est locútus?"; hoc habébis signum: quod in nómine Dómini prophéta ille prædíxerit, et non evénerit, hoc Dóminus non est locútus, sed per tumórem ánimi sui prophéta confínxit; et idcírco non timébis eum».
Responsorium Deut 18,18; Lc 20,13b; cf. Io 6, 14b
℟. Prophétam suscitábo eis et ponam verba mea in ore eius; * Loquetúrque ad eos ómnia quæ præcépero illi.
℣. Mittam Fílium meum diléctum. Hic est vere prophéta qui ventúrus est in mundum. * Loquetúrque.
Lectio altera
Ex Constitutióne Sacrosánctum Concílium Concílii Vaticáni secúndi de sacra Liturgía
(Nn. 7-8. 106)
Christus præsens adest Ecclesiæ suæ
Christus Ecclésiæ suæ semper adest, præsértim in actiónibus litúrgicis. Præsens adest in missæ sacrifício, cum in minístri persóna idem nunc ófferens sacerdótum ministério, qui seípsum tunc in cruce óbtulit, tum máxime sub speciébus eucharísticis. Præsens adest virtúte sua in sacraméntis, ita ut cum áliquis baptízat, Christus ipse baptízet. Præsens adest in verbo suo, síquidem ipse lóquitur dum sacræ Scriptúræ in Ecclésia legúntur. Præsens adest dénique dum súpplicat et psallit Ecclésia, ipse qui promísit: Ubi sunt duo vel tres congregáti in nómine meo, ibi sum in médio eórum.
Reápse tanto in ópere, quo Deus perfécte glorificátur et hómines sanctificántur, Christus Ecclésiam, sponsam suam dilectíssimam, sibi semper consóciat, quæ Dóminum suum ínvocat et per ipsum ætérno Patri cultum tríbuit.
Mérito ígitur liturgía habétur véluti Iesu Christi sacerdotális múneris exercitátio, in qua per signa sensibília significátur et modo síngulis próprio effícitur sanctificátio hóminis, et a mystico Iesu Christi córpore, cápite nempe eiúsque membris, ínteger cultus públicus exercétur.
Proínde omnis litúrgica celebrátio, útpote opus Christi sacerdótis eiúsque córporis, quod est Ecclésia, est áctio sacra præcellénter, cuius efficacitátem eódem título eodémque gradu nulla ália áctio Ecclésiæ adæquat.
In terréna liturgía cæléstem illam prægustándo participámus, quæ in sancta civitáte Ierúsalem, ad quam peregríni téndimus, celebrátur, ubi Christus est in déxtera Dei sedens, sanctórum miníster et tabernáculi veri; cum omni milítia cæléstis exércitus hymnum glóriæ Dómino cánimus; memóriam sanctórum venerántes partem áliquam et societátem cum iis sperámus; salvatórem exspectámus Dóminum nostrum Iesum Christum, donec ipse apparébit vita nostra, et nos apparébimus cum ipso in glória.
Mystérium paschále Ecclésia, ex traditióne apostólica, quæ oríginem ducit ab ipsa die resurrectiónis Christi, octáva quaque die célebrat, quæ dies Dómini seu dies domínica mérito nuncupátur. Hac enim die christifidéles in unum conveníre debent ut, verbum Dei audiéntes et eucharístiam participántes, mémores sint passiónis, resurrectiónis et glóriæ Dómini Iesu, et grátias agant Deo qui eos regenerávit in spem vivam per resurrectiónem Iesu Christi ex mórtuis. Itaque dies domínica est primordiális dies festus, qui pietáti fidélium proponátur et inculcétur, ita ut étiam fiat dies lætítiæ et vacatiónis ab ópere. Aliæ celebratiónes, nisi revéra sint máximi moménti, ipsi ne præponántur, quippe quæ sit fundaméntum et núcleus totíus anni litúrgici.
Responsorium
℟. Orat Christus pro nobis, ut sacérdos noster; orat in nobis, ut caput nostrum; orátur a nobis, ut Deus noster. * Agnoscámus ergo et in illo voces nostras et voces eius in nobis.
℣. Quando lóquimur ad Deum deprecántes, non inde Fílium separémus. * Agnoscámus.
Postea dicitur immediate et sine orémus oratio propria, cum conclusione longiore.
Après cela on dit immédiatement et sans "Prions" l'oraison propre, avec la conclusion longue.
Dóminus vobíscum.
Le Seigneur soit avec vous.
℟. Et cum spíritu tuo.
℟. Et avec votre esprit.
Benedícat vos omnípotens Deus, Pater, et Fílius, et Spíritus Sanctus.
Que Dieu tout puissant vous bénisse, le Père, et le Fils et le Saint Esprit.
℟. Amen.
℟. Amen.
Vel alia formula benedictionis, sicut in Missa.
Ou une autre formule de bénédiction, comme à la Messe.
Et si fit dimissio, sequitur invitatio:
Et si on fait un renvoi, on ajoute l'invitation :
Absente sacerdote vel diacono, et in recitatione a solo, sic concluditur:
En l'absence d'un diacre ou d'un prêtre, et dans la récitation seul, on conclut ainsi :

Dóminus nos benedícat, et ab omni malo deféndat, et ad vitam perdúcat ætérnam. ℟. Amen.

Que le Seigneur nous bénisse, qu'Il nous défende de tout mal, et qu'Il nous fasse parvenir à la vie éternelle. ℟. Amen.
Les traductions proposées ici ont pour seul but une meilleure compréhension du texte latin. Elles ne doivent pas être utilisées à la place des traductions officielles dans la liturgie en langue vernaculaire, qui sont (c) AELF.
Retour en haut